Βαρέλης, Φώτης

(Σάλακας Ρόδου 1911 –). Εκπαιδευτικός και λογοτέχνης. Σπούδασε στο Διδασκαλείο και στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σταδιοδρόμησε αρχικά ως δάσκαλος (1932-33) και στη συνέχεια ως καθηγητής φιλόλογος, γυμνασιάρχης και λυκειάρχης (1937-65). Υπήρξε μέλος της Δωδεκανησιακής Νεολαίας στην Αθήνα (1938-39). Παράλληλα, ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία. Έγραψε ποιήματα και πεζά. Αποσπάσματα έργων του έχουν συμπεριληφθεί σε σχολικά διδακτικά βιβλία. Έργα του: α) Ποιητικές συλλογές: Το τραγούδι του σκλάβου (1942), Σταυρός στο χέρι (1961), Θεοί και άνθρωποι (1988), Τάφος και τρόπαιο (1983), Γεροντικές περιπλανήσεις (1987), Homo sapiens (1991), Όταν οι άνθρωποι μονολογούνε (1992). β) Πεζά: Μορφές ζωής (1962-83, 2 τόμοι), Κίταλα (1977), Αλκυονίδες (1981), Η τελευταία διδασκαλία (1989). Το 1977 τιμήθηκε με βραβείο από την Ακαδημία Αθηνών για το έργο του Κίταλα.